Reistips & Ervaringen Reisverslag

Namibië, 3 weken kampeerreis

op
13 november 2022

We gaan weer eens op reis buiten de westerse wereld. Eerst wat Azië het plan, maar door coronaperikelen daar nog steeds geen vrij reizen. Zodoende Namibië gekozen een maand voor vertrek. Daar helemaal geen reisinperkingen meer. Hoera. Best even puzzelen nog om de reis samen te stellen en een auto te reserveren (dit doe je normaliter 6 maanden van tevoren ;-X), maar met een beetje doorzettingsvermogen komen we er wel. Een prima reis gemaakt naar Windhoek vanuit Brussel met Ethiopian airlines met een tussenvlucht op Addis Abeba. Best redelijk geslapen en op het vliegveld op zoek naar de specialiteit van Ethiopie: koffie☕️ (voor Willem dan)! Door de vertraging sloot de 2e vlucht dan wel weer mooi aan en die ging op tijd weg naar Windhoek. Op het vliegveld gepind 🤑 en simkaart gescoord. Onze autoverhuurder (Savanna) haalde ons op. Morgen gaan wij met de 4×4 op pad😊. Nu maar even opknappen hier in hotel Steiner en dan Windhoek verkennen.

Aan Windhoek mis je echt niets aan als je het overslaat trouwens kwamen we achter😆. Maar helemaal prima voor een paar uurtjes acclimatisatie en juist met weinig afleiding kun je het every-day-life in je opnemen. De Christuskerk vonden wij het knapste gebouw. Bij zonsondergang naar de rooftopbar (Hilton) voor een borrel. Daar ook het eerste T.I.A. momentje. We hadden drinken en een borrelhap besteld, drinken kwam wel, maar eten niet. Dus drinken op en maar eens gevraagd naar het eten…ja dat kwam zo, dus wij nog een drankje besteld. En ja hoor, daar kwam de borrelhap, maar geen drinken meer natuurlijk, dat kwam precies toen we de hapjes ophadden🤭. Dus toen nog in het donker en kou snel de borrel achterovergeslagen. Daarna wel heel lekker gegeten bij Berrylicious waar hip-and-happening jeugdig Windhoek was om zich op te maken voor een avond uit.

Dag erop de auto opgehaald + les in rijden + kamperen. We hebben al wat ervaring, maar toch erg lang geleden. Bovendien rijden ze hier links. Ja de ruitenwissers maken weer overuren terwijl hier geen druppel valt😆. Ik moest nog een hele keukeninventaris afvinken en controleren (ja de wijnopener zat erbij✅️), maar als echte Hollander mistte ik natuurlijk een kaasschaaf. Zei ik als geintje, maar we kregen buiten de standaard inventaris een rasp mee. Dat wordt een bijzonder broodje kaas deze vakantie🧀. Daarna boodschappen doen. Ze hebben aardig wat malls hier en Checkers en Superspar zijn ‘de’ supermarkten hier. Altijd leuk die supermarkten in het buitenland, hier overigens erg veel keuze en ook veel verse spullen. Na wat tetris te hebben gedaan in de auto konden we dan nu echt op pad na het middaguur. We hadden nog 3 uur voor de boeg voor onze bestemming op Kalahari Farmhouse. Onderweg nog een stop gemaakt bij Anib guesthouse voor een drankje en biltong (droge stukjes vlees en ‘de’ snack van Namibie). Anib is ook van Gondwana, een keten die hier meerdere lodges en campsites heeft in heel Namibie. Onderweg met rijden trouwens al struisvogels, springbokken en gemsbokken/oryxen gezien. Wel in de verte, hoewel ‘s avonds de oryx van wat dichterbij…op ons bord🤭. Zonsondergang ook weer zo mooi. Het slapen ging ook prima de eerste keer. Wel plassen natuurlijk en dan de kunst om niet naar beneden te stuiteren, maar het trapje te vinden😁.

We zijn naar Anib gereden de dag erop om te kijken of de electrische fatbikes beschikbaar waren en dat lukte! Dus de eerste safari op de fiets, ja ook Willem. Het was nog best een gevaarlijke onderneming, die fietsen gingen vrij rap. Flink stuiteren ook😆. Behalve de social weavers en wat andere vogels en haas niet meer wild gezien. Ook een kleine gamedrive met de auto gemaakt bij Hardap en wat wegvliegende Kori basterds gezien. Einde middag komen we aan bij Quiver Tree Forest camp. We merken wel dat als we zeggen dat we uit Nederland komen ze in het Zuid-afrikaans tegen ons gaan spreken. Wordt het niet beter op, dan gaat het Engels beter. Wel een erg leuke, grappige taal trouwens. We zoeken een mooi plekje tussen de kokerbomen, waar het hier om bekend staat. In de avond voor het eerst gekookt in het donker. Wel even knooien, maar alle tijd en het pastaatje smaakt dan extra lekker. We hadden in de nacht wat spetters/buitjes en het koelde echt flink af. Dus ‘s ochtends alle lagen kleding aan. Eerst een rondje gelopen in het kokerbomenwoud, met bomen van 300 jaar oud. De hottentotten maakten er kokers van voor hun speren. Ook leuk de dassies te zien die zich opwarmen op de stenen. Daarna de ‘giants playground’ bezocht. Alsof reuzen stenen hebben lopen stapelen. Bijzonder natuurfenomeen. Ondertussen warmde het snel op en konden de lagen kleding uit. Nog wat boodschappen gedaan in Keetmanshoop en op naar Fish River Canyon.

Onderweg naar fish river canyon nog gestopt bij de Naute dam. Daar een praatje met de parkeerwacht daar. Meestal draait het er op uit dat hij een fooi wil, maar ze vinden het ook leuk om wat te kletsen. Geen lange rit vandaag en al snel weer over de grond van Gondwana. Wel leuk dat we hier best wat wild zien: veel struisvogels, gemsbokken en een springbok. Ook het landschap is erg mooi hier met soort tafelbergen op de achtergrond. Ook steeds minder auto’s hier en offroad rijden (lees zand), hoewel dat hier betekent dat je daadwerkelijk willekeurig van de weg afrijdt, dat doen we maar niet. We hebben al heel veel soorten droog landschap gezien, maar het verveelt niet. Het canyon roadhouse is ook een bezienswaardigheid met allerlei verroeste auto’s. Daar een drankje gedaan en bijtijds bij Hobas aangekomen om wat te relaxen bij het zwembad. In de avond mexicaans gekookt. Willem maakt er haute cuisine van, ik doe de mise-en-place😊. Mooie avond gehad en de sterrenhemel is echt heel mooi! Zoveel sterren, zo helder. De melkweg ook weer mooi te zien. Maar geen maan🤔. Traditiegetrouw gaan we ‘s nachts synchroonplassen. We moeten toch een keertje en waarom dan niet samen🥰. Wel flink koud ‘s nachts (onder 10 graden🥶) dus vooral zaak snel weer in de slaapzak te komen. Niets romantisch aan dus😄. We raken al gewend aan het kamperen. Zorgen dat je uit de wind staat en bij schaduw. Veelal is er water en stroom op de campsites. Dat is luxe van wat we nog weten van Botswana. En zaken weten we steeds handiger te organiseren. En oppassen voor de bavianen hier, dus alles zoveel mogelijk weer in de auto als je er niet bent of slaapt. In de ochtend gingen we na wat koffie, thee en fruit op pad naar het uitzicht bij Fish River Canyon, waarvan ze ook zeggen de enagrootste kloof (na Grand Canyon). In ieder geval erg indrukwekkend zeg! Toen op weg naar Ai-Ais, wat het einde is van de kloof, met onderweg nog een lunch bij Gondwana village en een wandeling daar van een uurtje om de lunch er weer af te trainen💪. Het is anders toch vrij passief zo’n rondreis in de auto, dus waar we kunnen komen we in actie. We zien overigens onderweg op de auto-route ook berg-🦓 😍 en verschillende soorten herten/bokken zoals kudu, springbok en klipspringer. We zijn verwend vandaag. Ook erg mooi landschap weer gezien en vooral de desolaatheid en stilte zijn indrukwekkend.

Vanaf Hobas is het maar een uurtje rijden naar onze volgende NWR-campsite. Overigens is NWR een soort natuurmonumenten /staatsbosbeheer van Namibie. We slapen nog op meerdere NWR-campsites deze vakantie. Prima te regelen ook vanuit NL via mail en je slaapt op prachtige spots midden in de natuur en nationale parken. Ondanks dat het een uur rijden is, maken we de dag dus vol met sightseeing rond de fish river canyon en komen we einde middag aan bij Ai-Ais. Daar zijn we nog op tijd om in de hotsprings te gaan die hier zijn. We zijn de enige en poedelen lekker een klein uurtje voor sluitingstijd. Het stof is nu wel uit de poriën denken we😆 en de mineralen zijn heilzaam dus we kunnen er weer tegenaan👍. Nog even een kort wandelingetje in het einde van de kloof in de namiddag. Weer veel dassies, grappige beestjes. Hier is de kloof niet meer zo steil en diep. Er is ook niet veel water in de kloof. Hier eindigt ook de vijfdaagse wandeling die je kunt maken in de kloof vanaf Hobas. Met de auto toch sneller bovenlangs 🤗. Na het ochtendritueel op pad. Meestal rondom 9 uur. Nog even de bron bekeken, maar niet heel bijzonder. We zien ook goed dat de camping weggespoeld is, veel is nog niet hersteld😔. Vandaag een wat langere reisdag van ca 5 uur naar Lüderitz. We rijden wel een mooie route langs de Oranjerivier helemaal op de grens met Zuid Afrika. Mooi met wat groen en bergen. We zien weer een struisvogel die besluit een stukje naast ons op te rennen.

Lüderitz ligt behoorlijk afgelegen en je vraagt je af wat de Duitsers hier in zagen, specifiek meneer Lüderitz zelf🤔…het plaatsje ligt werkelijk geïsoleerd tussen de woestijn en oceaan. Je wilt je niet voorstellen hoe het er toen was. Wij hebben 5 uur gereden vanaf Ai-Ais. Lüderitz ligt 1,5 uur rijden vanaf de doorgaande weg (Aus) en 3 uur vanaf de eerste grote plaats. Maar toen deed je er veel langer over natuurlijk. De reis er naar toe is indrukwekkend en desolaat. Onderweg in Aus een drankje gedaan op ‘Alte bahnhof’ en daarna de wilde paarden gezien onderweg, die wellicht door de Duitsers zijn achtergebleven na WO 1. Zoals zoveel Afrikaanse landen is ook Namibië gekolonialiseerd. In dit geval door Duitsland. Meneer Lüderitz was hier in 1883 en vanaf 1884 tot 1919 is Namibie door Duitsland gekolonialiseerd, behalve Walvisbaai, dat bleef van de Britten. Na 1919 (verdrag van Versailles) is het bij Zuid- Afrika gevoegd (na WO 1). Pas in 1990 is Namibië (na onafhankelijkheidsoorlogen) onafhankelijk geworden en heeft het de naam gekregen. Walvisbaai pas in 1994 bij Namibië gevoegd, tegelijk met de instorting van het apartheidsregime. In het plaatsje Lüderitz zelf zie je nog wat Duitse gebouwen in combinatie met art-deco gebouwen. Wat opvalt is dat het overal vrij schoon is in de straten in heel Namibië. Het museumpje bezocht met beelden hoe het er vroeger was en de felsenkirche en goerkehaus. Ook mooi uitzicht hier over het plaatsje en de baai. We drinken wat aan de baai met een mooie zonsondergang en eten een prima maal bij Barrels. Goede 🍕! We sliepen overigens weer eens in een hotel. Ook wel even lekker. Zo slapen we om de 3 a 4 nachten onder een dak. In de ochtend eerst de tank volgegooid, we hebben 140 liter tank🙂 (dubbele tank), dus we kunnen weer even🚙. Als je de auto parkeert, komt er meteen iemand die op je auto gaat passen, dus die moet je dan maar tippen. Overigens zie je hem dan niet meer, in ieder geval niet in het zicht van je auto😆. Bij de Spar weer wat verse spullen gehaald voor de komende dagen. In 1908 zijn hier diamanten gevonden bij de aanleg van het spoor en was er een ware diamant-rush. De Duitsers hebben een ‘sperrgebiet’ afgezet om de ‘rush’ in te dammen. Kolmanskop is hier het hoofdkwartier van geworden. Nadat dit hoofdkwartier is verplaatst naar Oranjemund, is het plaatsje verlaten en heeft de natuur zijn werk gedaan. Het dorpje is nu deels overgenomen door de zandduinen. Het ligt op ongeveer 10 km buiten Lüderitz en we waren precies op tijd voor de rondleiding. Erg de moeite waard om de plek te bezoeken, waar in weelde werd geleefd. Casino’s, theater en alles werd ingevoerd per schip (champagne, kaviaar). Er woonden 300 volwassenen, 70 kinderen en 800 arbeiders (Namibiërs). In de jaren ’50 is het helemaal verlaten, en nu kun je alle gebouwen in (ziekenhuis, dokter, slagerijs, shops, huizen etc.). Ik heb nog even een zandbad genomen😆, lekkere scrub. Oh en grappig detail, ze hadden hier het eerste röntgenapparaat van Afrika, niet zozeer om mensen beter te maken, maar om ze te controleren op ingeslikte diamanten😛. Na een appeltaartje nu op weg naar Sesriem om de zandduinen te bedwingen.

 

Een mooie lange rit van Lüderitz naar Sesriem. We komen nauwelijks tegenliggers tegen. Wel veel gemsbokken en struisvogels en wat springbokken. Onderweg nog een camper met pech, op een deel waar geen mobiel bereik is. We krijgen een briefje in handen gedrukt om, zodra we bereik hebben, te bellen met hun verhuurder. Dat is na ongeveer 20 minuten rijden verder. We geven de locatie door, maar zijn benieuwd of ze iemand sturen. We worden nog een paar keer teruggebeld over het pechgeval en de verhuurders hopen de pechpiepers te pakken te krijgen. Terwijl wij steeds aangeven daar nergens mobiel bereik is en ze iemand moeten sturen. We hebben ons best gedaan in ieder geval en zijn ruim voor zonsondergang op de camping. We installeren ons weer en hebben een mooie zonsondergang. We gaan vroeg slapen, omdat we vroeg op gaan voor de zonsopgang, de wekker om 5.20🥱. Dat is even aanpoten ‘s ochtends, in het donker met de tent weer inklappen. We rijden een stukkie en klimmen op duin 45, 45 km vanaf de poort. Mooie zonsopgang en we nemen een bakkie koffie/thee op de parkeerplaats. Even goed wakker worden. Hier ook een stuk drukker met toerisme. We rijden verder naar de deadvlei en halen nog wat lucht uit de bandjes omdat het laatste stuk door mul zand is. De deadvlei is een drooggevallen vallei met wat dode bomen. Ernaast ligt een hele hoge zandduin ‘big daddy’. Willems idee was een shortcut te doen en via deels een zijflank omhoog te lopen. Niet z’n beste idee deze trip😆. Er liep wel een soort spoor, maar wellicht van een dier. Laten we het er op houden dat het vrij zwaar was in het mulle zand. Goede workout en de top bereikt👍🏔. Daar genoten van het uitzicht over de zandduinen van Namib-desert en de vlei. Beneden een welverdiende lunch gemaakt. Een zwartrug-jakhals kwam nog even kijken en ook de gemsbokken zien we volop. De sossusvlei was ook mooi, daar stond nog water in. En de hidden vlei als bonus ook nog gezien. Ook niet de beste keus op slippers 🤭. Op de camping nog even relaxen bij het zwembad en het kampement en corvee verder opgepakt. We eten curry en maken nog een kampvuurtje. Prima daggie en nachtje, we slapen prima😴. De dag erop nog de canyon in. Dat is ook de moeite waard. Nu op naar Namib-Naukluft mountains om te hiken en kamperen🏕.

 

Wederom een NWR campsite waar we naar toe rijden. Het is maar een kleine twee uur rijden. We melden ons bij de receptie en gaan meteen op voor een wandeling in de bergen en kloof. De olive-trail is een 10 km rondwandeling. Uiteraard beginnen we weer op het warmste punt van de dag🙈, maar dat zijn we gewend🥵. Veel water mee en goed insmeren. Hele mooie wandeling die wel pittig is met een grote klim en dan door een kloof weer terug. Veel mooie vegetatie en de dassies laten zich ook weer zien. We moeten ook nog even hangend aan een ketting een stukje kloof overbruggen. Uiteraard zien we geen wild, het is ook midden op de dag. Tot we uiteraard na 3,5 uur wandelen, bij de parkeerplaats kudu’s tegenkomen. Er zijn maar 3 van de 20 plekken bezet op de camping en mogen zelf een plekje zoeken. Dus niet te ver van het sanitair😁, maar toch met vrij zicht, schaduw en bbq en kraantje in de buurt✅️ . Er is hier heel lekker bronwater uit de kraan, dus vullen alles bij. Willem maakt op het vuur/houtskool een lekkere steak klaar met groente. We waren al gewaarschuwd voor de bavianen, maar toch liet ik me verrassen in de ochtend. Ze kunnen de zijkleppen achter heel makkelijk open krijgen blijkbaar🙊 en ze zitten met z’n drie in een gecoördineerde actie vliegensvlug binnen. Dat is toch even schrikken😬😳, maar ik weet nu ook mijn primaire reactie = vol in de tegenaanval🤺. Met een hoop kabaal en dreiging/sluiting van de zijkleppen, krijgen ze het toch benauwd en verdwijnen ze alleen met een zak afval. Die vervolgens wel over heel de camping ligt uiteraard. Dus dat is puin ruimen….weer een les geleerd😏. De oorlog is verklaard, een dag later ligt er een dikke bavianendrol op de motorkap. Ik verlies😆. Vandaag de grote tocht van 23 km, de waterkloof-trail, met volop water (ca 5 liter) en lunch (zelfgemaakte wrappies) op pad. Mooie route weer en ook volop groen zo in de kloof. Het is een pittige tocht, zeker zo in 39 graden volop in de zon. Mooi uitzicht ook bovenlangs en we staren aan alle kanten in de weidsheid en bergen. De stilte is ook indrukwekkend steeds. We komen gelukkig ook langs bronnen/water aan het eind en koelen hier heerlijk af. We zien ook weer een kudde kudu’s. Ook voldoende 🦓-poep, maar de beesten zelf niet gespot. Heel mooi dit deel van Namibië te voet te ontdekken. Daarna smaakt het🍺 goed. We maken zelf pasta en het haardvuur gaat weer aan. We staan vroeg op en rijden bijtijds weg. En ja hoor, we zien twee keer een kudde bergzebra’s. Erg mooi! Dan door naar de koffie en appeltaart bij Solitaire. Het gelijknamige boek heb ik gelezen, gebaseerd op een waargebeurd verhaal. Zeker een must-read als je naar Namibië gaat. Het gaat over een Nederlander (Ton van der Lee) die hier besluit te wonen en wat bedrijvigheid opzet. Ik zal geen plot verklappen, alleen dat je er nu nog steeds heerlijke appeltaart🥧 kan eten! Nu weer op naar de kust.

 

We rijden een prima route van Solitaire naar Walvisbaai. Er rijden zowaar best wat auto’s op de route, veelal toeristen. Willem haalt iedereen in, Max Verstappen is er niets bij😆. We zien ook wrattenzwijnen. Ze rennen hard weg met de staart omhoog als we stoppen. Wellicht niet zoals geadviseerd wordt, maar we nemen een lifter mee. Hij (Nico) staat echt compleet afgelegen in de hitte op twee uur rijden van de bewoonde wereld, en blijkt er al vier uur te staan. Hij werkt daar aan de telefoonmast en na een maand bivak kan hij weer naar huis. Hij komt oorspronkelijk uit de grensstreek met Angola. Hij is behoorlijk dorstig en drinkt 2 liter water weg. We geven hem ook zoute drop, maar of hij dat nou zo lekker vindt🤔😆…misschien dat hij daarom zoveel drinkt🙊. We zetten hem in Walvisbaai af en hebben een leuk gesprek gehad. Walvisbaai zelf ook verkend. We zijn de droge hitte gewend, maar hier aan de kust fris🥶. Komt door de koude zee en wind. Dat is weer even omkleden op de parkeerplaats. Dat Namibië zo droog is, heeft vooral te maken met de koude golfstroom voor de kust vanuit Antarctica. Daardoor weinig verdamping = weinig wolken = weinig neerslag. Er hangt dan wel weer veel mist. Er leven hier pinguïns, maar ook volop🦩. Die zijn niet te missen. We zien ook een zeeleeuw en dolfijnen in de baai😁. Verder valt er niet veel te missen aan Walvisbaai. Tussen de zandduinen en kust door rijden we naar Swakopmund. We checken in in ons ruime appartement. We voelen ons gewoon wat ongemakkelijk met zoveel ruimte en comfort ineens😊. We mesten de auto gelijk uit, dat is net een stoffige vuilnisbelt geworden en doen de was. Even een reset voor het tweede deel van de vakantie. Swakopmund vinden we de gezelligste plaats tot nu toe. Er zijn ook veel activiteiten te doen. Wij gaan voor de ‘living desert tour’. Wij hebben weinig leven gezien in het zand, afgezien van wat torren en dode struiken, dus zijn wel benieuwd. De tour is een dikke aanrader. Ruth en twee spoorzoekers vinden in de naastgelegen zandduinen de ‘small 5’. Op ogenschijnlijk wat oneffen zand zien zij een spoor. Eerst graaft ze een gat en vindt in een hol de web-footed gekko, een transparant, doorzichtig schattig beestje. Verderop een hoornratelslang (ze maakt met mijn telefoon een close up van z’n hoofd) en we vinden de Namaqua kameleon ook zo bijzonder. Hij is helemaal gecamoufleerd in de struiken. Ook de Fitzsimons burrowing skink is gevonden, familie van de hagedis. Als bonus nog een shovel-snouted hagedis. Ook zien we de homo safaricus in optima forma met de grote toeters😆. Ook een foto waard. Hoort niet bij de small 5 overigens😉. We leren ook veel over de geologie van Namibië. Circa 85% woestijn in dit land. Grofweg vanaf de zee; eerst de Namib woestijn. Dit is de oudste woestijn ter wereld van ca 2000 km lang en 150/200 km breed. Dan een plateau van ongeveer 1000 meter hoog en daarna weer Kalahari woestijn. Hoe roder en versteender het zand/duinen, hoe ouder, omdat er metaal in zit dat in de loop der tijd corrodeert. Zo is Sesriem weer ouder dan het zand bij Swakopmund. In de middag gaan we na een ‘bescheiden’ boterham (NOT😳) naar het museum, waar we ook meer bijleren over de diverse stammen en cultuur, maar ook over de natuur en historie van Swakopmund. Weer veel Duitse invloeden hier. Overigens hebben we ook wat geshopt en lekker uit eten geweest, het hoeft niet altijd educatief😆. We gaan nu weer terug het binnenland in. Eerst nog even boodschappen inslaan en een stuk langs de kust om de zeeleeuwen te bekijken. Dan verder noordwaarts op naar Spitzkoppe!

 

In Swakopmund rustig de dag gestart. Inpakken weer, bakje koffie en boodschappen bij de Spar en nog een reptielenopvang bezoeken. Daarna noordwaarts. De skeletoncoast, zoals de kuststreek hier heet, staat bekend om de scheepswrakken die hier gestrand zijn. Nog steeds veel mist en kou. Daarna door naar cape cross voor de zeeleeuwen. Ze liggen op de parkeerplaats al te wachten. Wel flink stinken zeg😋, maar ook erg schattig. In het water zien we volop walvissen. Er duikt ineens ook een grote vin op. We zien orka’s bovenkomen en zien de witte belijning duidelijk. Erg bijzonder! Wel jammer dat er waarschijnlijk wat zeeleeuwen sneuvelen😌. Geen foto’s helaas, hoewel Willem wellicht iets heeft weten vast te leggen met z’n camera nog. Vlakbij de afslag naar Spitzkoppe staat iemand met pech. Hij heeft alle diesel gelekt door een kapotte toevoer en staat leeg. Het euvel heeft hij kunnen maken, maar de tank is leeg. Verderop heeft hij via een stalletje iemand die diesel heeft, maar hier kan hij uiteraard alleen contant betalen, wat hij niet bij zich heeft. Hij acteert werkelijk briljant, maar uiteindelijk zijn we ongeveer € 13 euro opgelicht door de beste mannen, omdat we ze het geld geven. De diesel staat ook daadwerkelijk in het stalletje overigens en er zijn plausibele antwoorden op de vragen die we stellen. Willem vertrouwde het vanaf het begin al niet helemaal, maar bij de receptie vragen we het na en blijkt hij inderdaad bekend te staan als een dief. Het ergste is niet het geld uiteraard, maar je vertrouwen in de mens. De volgende met echte pech zou zomaar eens echt pech kunnen hebben zogezegd😔. Overigens is Namibië erg arm, of zogezegd, er is heel veel ongelijkheid en nagenoeg geen middenklasse. Het apartheidsregime heeft hiertoe wellicht ook een steentje bijgedragen. Zelfs de werkenden zijn veelal arm en de werkeloosheid is hoog. De meeste praatjes die we aangeknoopt worden, eindigen erin dat ze geld van ons willen. Erg ongemakkelijk soms. In Botswana ervoeren we dit toch anders. We hebben een hele mooie stek op de camping met uitzicht op de bergen. We gaan voor een biertje met zonsondergang, eten een curry en zitten rondom het haardvuur. Willem spot nog een enorme spin🕷😬. Als het weer dag is gaan we het park in bij Spitzkoppe en beklimmen wat rotsen. De grote Spitzkoppe wordt ook wel de Matterhorn genoemd. Willem spot ook nog twee kameleons. Heel knap! We krijgen ook uitleg in het park bij de rotstekeningen van de San en over de cultuur. Ze leggen ook uit over de ‘klik’taal die ze spreken. Zo bijzonder als je dat hoort. Het zijn ook nog eens 4 verschillende klikklanken. In de middag trekken we door naar Twyfelfontein om daar te overnachten.

We zijn einde van de middag bij Twyfelfontein en slapen luxe in een lodge dit keer. We zitten al snel bij het zwembad 🏊‍♀️. Ook diner inclusief, dus we eten ons buikje rond. De ochtend gaan we mee op tour op zoek naar de woestijnolifant🐘. Bijzondere soort die zich aangepast heeft aan het klimaat van de woestijn. Hij is het kleinere, fittere, rankere exemplaar van de ‘gewone’ Afrikaanse olifant. Hij heeft wat langere, slankere poten, omdat hij grote afstanden moet lopen op zoek naar water. Erg mooi, we zien een groep van 6 vrouwtjes en 3 mannetjes van dichtbij😍. Water is sowieso een uitdaging in dit droge land. Als toerist merk je daar niet veel van overigens, maar de bevolking wel. Er is hier bij Twyfelfontein 6 jaar geen regen gevallen en in Swakopmund in 13 jaar zonder regen. Deze intervallen zijn te lang voor de meeste dieren om te overleven. Veel boerenleven en wild is zodoende verdwenen. De dorpen zijn afhankelijk van water dat de overheid met watertanks een paar keer per week komt langsbrengen. Dit betekent vast niet iedere dag douchen, badderen🛀 en wc doorspoelen etc, zoals wij gewend zijn. Dit voorjaar is er overigens regen gevallen, waardoor het landschap er nu groener uitziet dan normaal. Daar hebben we geluk mee. De hele woestijn komt dan ogenschijnlijk dood, tot leven. We doen na de excursie nog een rondleiding langs oude inscripties van de bosjesmannen/San. Ze zijn 2000 tot 6000 jaar oud. Erg grappig de dieren er in te herkennen. Dan op naar Palmwag, laatste stop voor Etosha.
Vandaag wat meer uitdaging. We zeggen net tegen elkaar dat het zo goed gaat met reizen, nog geen tegenslag en dat we eens op tijd aankomen op de camping. We nemen lekker de tijd overal wat vaak resulteert in net voor het donker op de campsite😆. Maar dan rijden we een klapband. Op 30 minuten van de eindbestemming, maar wel in het niets. Het is snikheet, maar in een klein uurtje heeft Willem er een nieuwe band op. Top! We komen bij het hek naar de campsite, blijkt de andere achterband ook leeggereden🤔🙄. Dus weer aan de klus, dit keer hebben we fijne hulp. Iedereen komt dan even kijken en kletsen. Dat was wel de laatste reserveband. Gelukkig hebben ze een bandenboer bij het complex/campsite. Dus er wordt een propje in geschoten en we laten hem een nachtje revalideren, om te kijken of hij het overleefd. De andere is wel overleden 😔(de klapband). Toch nog even het zwembad meegepakt. Even douchen om het stof en vuiligheid eraf te spoelen en de rest weekt er in het zwembad wel uit😆. Volgens mij loopt het zand door onze aderen inmiddels…We zitten weer bij Gondwana, dat is altijd prima geregeld. We eten wat, zijn moe en gaan vroeg slapen, ook omdat we vroeg op gaan voor de 🦏-tracking. We rijden om 6.00 weg. We mochten geen zeep, parfum etc. gebruiken met douchen, want het zijn vrij agressieve beesten met een goed reukvermogen. We zien op weg ernaar toe al zebra’s, giraffes, springbokken en Jimbo, de huisolifant van de omgeving. Het blijft bijzonder die beesten te zien. Overigens hier niets omheind zoals Etosha straks, dat maakt het wel bijzonder, maar ook gevaarlijker voor stropers. De neushoorns worden vrij goed bewaakt hier door de lokale bevolking samen met politie, die dag en nacht in de buurt blijven. De spoorzoekers zien langs de route sporen en volgen deze naar verse sporen. We lopen het laatste stuk en dan zien we drie zwarte neushoorns in het wild😁, waarvan een baby. Het mannetje heeft ons ook door, wat het wel wat enger maakt. We moeten stil bij de grond blijven. Gelukkig blijft het bij dreigen en kunnen we veilig weer terug. Terug op de camping bellen we maar eens naar de verhuurder wat te doen met de banden en de beste opties. Het is zaterdagmiddag en veel garages etc. zijn gesloten. Dus alleen de optie bij onze campsite blijft over😉. We besluiten op ziekenbezoek te gaan bij onze band. Die heeft het overleefd, maar blijvend invalide🤕. We houden hem toch als thuiskomertje, maar een extra reserveband is welkom. Met een beetje onderhandelen lukt het ons een 2e hands band in te slaan. Scheelt dat we ook echt niet meer contanten hebben😆. Dus platzak vertrekken we uit Palmwag. Op weg naar Etosha!
We rijden door het bandenincident wat later weg dan gepland vanaf Palmwag. Onderweg doen we de proviandzaken in Kamanjab. Dat is geld pinnen, boodschappen doen en de tank weer vullen. We worden hier uitgebreid ‘verwelkomd’ door de lokale bevolking. Ze zien natuurlijk aan de huurauto dat we ‘geldzakken’ zijn en blijven ons lastig vallen met kraaltjes, armbandjes en allerlei prullaria. We worden ook in de supermarkt niet met rust gelaten en zijn blij het plaatsje weer te kunnen verlaten. Om 18.00 komen we aan op de prachtige campsite, recht tegenover de westelijke ingang van Etosha. Ze hebben een eigen waterput, waar we allerlei beesten spotten. We douchen in de buitenlucht met de volle maan en maken weer eten en kampvuur. Tussen 21.00 en 22.00 gaan we naar bed, op om Etosha te verkennen. Overigens is deze Galton-ingang pas recentelijk open voor iedereen. Voorheen was dit alleen voor bepaalde touroperators voorbehouden. Wij zijn blij dat we nu het hele gebied kunnen verkennen en hebben een afvinklijst voor de dieren die we zien👏. Nu maar hopen dat ze zich laten zien😊. Gelukkig gaan de formaliteiten vrij snel bij de ingang. Het is ook erg rustig. We tekenen en registreren wat af. Het kenteken hier weet ik uit mijn hoofd. Van onze eigen auto thuis zou ik het echt niet weten. En we zien voor de lunch in Dolomite camp al zoveel wild, meer dan we in totaal de afgelopen twee weken hebben gezien. We maken er ook sport van zoveel mogelijk af te vinken✅️😆.
We maken er weer een volle dag van. Nemen uitgebreid de tijd bij de waterputten. Overigens wel kunstmatig, dat maakt het net wat minder wild als dat we de afgelopen weken hebben gezien. Soort Beekse Bergen maar dan is het hier ruim 22.000 m2. Zeker in het westen van het park ‘struikelen’ we over zebra’s, springbokken en gemsbokken. Maar ook olifanten, gnoes, antilopes, giraffes, jakhalzen en allerlei bijzondere vogels laten zich zien. We vinken vandaag 38 verschillende soorten af en dan lukt het niet eens alle vogels te herkennen🙈. Overigens kun je in Etosha geen big 5 spotten. Ze doen niet aan buffels, dan moet je naar de Caprivistreek. Dus big 4 zou leuk zijn. We lunchen onderweg bij een lodge. Met mooi zwembad kijkend over de savanne. Duurt eeuwig die lunch, dat is vaak als je onverwacht ergens aankomt hier😏. Het gaat echt tranquillo met alles. Als je iemand aanspreekt voor het vragen naar de wc, doe je een uitgebreide incheck bij elkaar. Hoe gaat het? Heb je het kunnen vinden? etc… Niet zo Hollands zogezegd😆. Als bonus krijgen we nog de zwarte neushoorn te zien, vlak voor we de camping oprijden😁. De camping zelf is heel basic, maar er zit ook een mooie waterplek bij en wat andere faciliteiten. We pakken een biertje en settelen ons voor de zonsondergang bij de waterput. We blijken net op tijd voor de show. Een hele groep olifanten, van groot tot klein, komt optreden. Echt super om ze te zien. Wat een mooie afsluiter! We corvee-en alles in het donker, maar weten alles nu wel te organiseren. ‘s Nachts worden we gewekt door het gebrul van leeuwen en gehuil van hyena’s. Aangezien ik toch moet plassen, loop ik naar het waterpunt, maar de leeuwen zitten elders helaas op de vlakte. Wel een neushoorn, ook leuk👍. ‘s Ochtends wachten de grondeekhoorns ons al op. We vertrekken rond 8.00 weer voor een dagje gamedriven. Toch leuk dat je dat zelf kan doen hier. Gisteren ruim 200 km afgelegd en vandaag gaan we verder oostwaarts naar camping Halali, ook weer midden in het Etosha-park.
We worden in de ochtend begroet door de grondeekhoorns en vele vogels. We vertrekken rond 8.00 weer voor een route langs de waterputten waar de meeste dieren te vinden zijn richting onze volgende camping oostwaarts. Onderweg overigens ook genoeg wild te vinden. We zien volop zebra’s, olifanten en allerlei hert-achtigen. Nog geen grote roofdieren gezien, hopelijk komt dat nog🤞. Rond 14.00 komen we aan bij camping Halali en installeren we ons alvast en nemen een plons in het zwembad. Even afkoelen. Einde middag gaan we nog naar een waterpunt om te kijken welke dieren er op af komen. In ieder geval weer een kudde olifanten. Er is getipt over een luipaard, maar die kwam niet. We rijden terug en worden opgehouden op de weg door een olifantenbul. Hij staat dreigend met zijn oren naar ons toe. Geen goed nieuws😳. We gaan langzaam achteruit en wachten een poosje voor hij zelf doorloopt en geven dan een peut gas. Ook weer overleefd. Als we aankomen polsen we nog een keer of er plek is op de nachtsafari. Dat was in eerste instantie niet mogelijk, maar nu blijkt er plek. We moeten ons binnen 25 minuten melden. Snel de auto neerzetten en tent uitklappen, warme kleding mee en op pad. Een koekje en chips als avondeten😆. Volle maan komt prachtig rood op en ik zie nog een vallende ster. Maar belangrijker: we zien een leeuw🦁! Ook nog een wilde kat, hyena’s, jakhalzen en een caracal heel erg in de verte. We zijn laat, moe terug en duiken meteen onder de wol. Op naar een nieuwe dag. Als ontbijt eten we ons avondeten😄 (noedels). Het vlees moet ook op voor we het park verlaten vandaag. We starten rustig op en kijken bij de waterput. Weer veel zebra’s en we vinken wat nieuwe vogels😊. We gaan op pad en treffen een luipaard in de boom aan. Super! Bij Namutomi zijn we bij lunchtijd.
We hopen rondom Namutoni nog wat grote roofdieren te zien, maar hebben geen geluk. Dus geen leeuw of cheeta op de foto😌. Gisteren wel een leeuw in de nacht gezien in de verte, dus kunnen wel de ‘big 4’ afstrepen. Wat dat betreft zijn we ook verwend geweest in Botswana. Bij de uitgang zien we een truck met grote boxen, daar zitten zes leeuwen in, op weg naar een ander reservaat. Vandaar dat we ze niet gezien hebben in het park natuurlijk😆. We rijden Etosha uit in de middag en gaan net buiten de parkgrenzen naar een resort dat we hebben geboekt. We laten ons in de watten leggen, liggen bij het zwembad met uitzicht op de waterput en zien nog twee nieuwe soorten, de dikdik en de duiker, twee hert-achtigen. Zo komen we boven de 60 soorten dieren uit 🤗. We hebben diner en ontbijt inclusief met uitzicht op het water met af en toe wat dieren die komen drinken. Bijzonder is dan weer dat ik in het resort slecht slaap. Ik slaap beter op een hard matras in een tent blijkbaar😊. In de ochtend gaat de bandenspanning weer omhoog, we gaan weer het asfalt op. Ook weer fijn na al die slechte, hobbelige wegen. Op naar Waterberg!
Onderweg naar Waterberg komen we door Tsuneb. Daar gaan we naar een museum over de mijnindustrie en over de Eerste wereldoorlog. Dit heeft heel kort geduurd voor de Duitsers hier. Ze hebben een heel wapenarsenaal nog in het nabijgelegen meer gegooid vlak voor ze zich overgegeven hebben. Dit is vanaf de jaren ’80 weer opgedoken en staat nu in het museum. Daarna nog een paar bandenzaken af om te kijken naar 2e-hands banden, maar ze hadden niet wat we zochten. Dan in Windhoek maar even kijken. In Grootfontein de laatste verse boodschappen ingeslagen voor de laatste nachten kamperen. Vooral nog veel opeten en drinken uit onze bestaande voorraad de laatste dagen. Het museum in Grootfontein was dicht, dus de tocht doorgezet naar Waterberg. Mooie route door het groen en af en toe uitstappen voor de veehekken openen en sluiten. We installeren ons op de campsite met uitzicht op de Waterberg en gaan bij het zwembad liggen einde middag. Er is hier gelukkig een leeuw die een selfie met me wil, dus die foto kan ik ook afstrepen😆. Het is een mooie rustige campsite met uitzicht op de berg. De Waterberg is een tafelberg van 20 bij 50 km op een hoogte van 1700 meter boven zeeniveau en er is hier ook veel wild, soms ook weer soorten die elders niet voorkomen. Ook de buffel komt hier voor, eens kijken of we de big 5 kunnen afstrepen nog. In ieder geval zien we wrattenzwijnen en de gestreepte mangoest gewoon op de camping. Ze stropen de campsites af voor eten. Een mangoest verdwijnt nog bij ons onder de motorkap, die jagen we er maar even uit😄. De dag erop gaan we in de ochtend een wandeltocht naar het plateau maken. Mooi klimmetje omhoog en we zien een soort zwarte marter-achtigen onderweg. Op de top kunnen we het niet laten nog een ‘ommetje’ te maken. De app Maps.me heeft wat ingetekend en we proberen het lijntje te volgen. Het blijkt een uitdaging en van een pad is nauwelijks tot geen sprake meer. Willem raakt nog gewond. Het is een schram op z’n bovenbeen. Als mensen er naar vragen zeggen we maar dat hij is aangevallen door een roofdier ofzo, wel zo stoer😆. We zijn rond het middaguur terug en maken zelf lunch. Er komt een hele bus vol jongeren aan die het kampement opslaan vlak naast ons. Het is leuk dit opbouwen te aanschouwen, maar we besluiten een rustigere plek te zoeken voor de laatste kampeernacht en verkassen naar helemaal achterin op de camping. Geen verkeerd idee achteraf, we horen ‘s avonds het gefeest in de verte. In de namiddag gaan we mee op gamedrive op het plateau. De gids stopt bij de drinkplaatsen, die we te voet benaderen en steeds een half uur aanschouwen wat er is. Erg rustgevend. We zien giraffen en ja hoor: buffels👍! We kunnen met een gerust hart naar huis. Ondanks een slaapplek ver weg van het feestgedruis, slapen we niet zo best. Willem gaat op nachtsafari, op zoek naar muggen🧐. Die hebben we ook voldoende gezien en gevoeld hoor deze vakantie😆. Bovendien krijgt hij een krampaanval, dus ik schiet te hulp, het is wat lastig de tent uit met kramp in het been 🤭. In de ochtend laat ik me (weer) verrassen door de 🐒. En het erge van alles: het gaat om Willems koffie☕️😳. Drama! En dat na een slechte nacht. We zien ze verderop met de pot Nescafe spelen. Ze trekken uiteindelijk door en ik ga de bush in om de schade te bekijken. Gelukkig hebben ze nog wat overgelaten en kan Willem er net 2 bakjes van zetten. Toch weer wakker😄. We mesten de boel uit in de achterbak. Vooral de couscous en zonnebloempitten liggen door heel de cabine, over stof nog niet gesproken😆. Nu op naar de laatste dag en nacht. We hebben nog geen besluit waar precies, maar in de buurt van Windhoek in een bed😁.
Rond het middaguur komen we aan in Windhoek. We rijden nog wat bandenshops af voor wellicht een 2e hands band, maar geen geluk. Dan maar een nieuwe via het verhuurbedrijf, ook prima. We gaan lunchen bij Joe’s beerhouse, ‘the’ place to be in Windhoek. Wel een beschermd fort. Je komt er eigenlijk alleen met de auto en een bewaker met geweer staat je dan op te wachten. Je auto wordt ook bewaakt. Wel een gezellige plek, met allerlei curiosa. Net een museum. Dan op naar onze laatste slaapplaats. We kiezen voor een plek bij de Grove Mall. Windhoek zelf is namelijk ook niet veel soeps en hebben we op de heenweg wel gezien al. De auto mesten we uit en halen we leeg. Even door de shopping mall en dan in de avond gezellig uit eten bij Stellenbosch bistro🍷. Ook een hotspot om te bezoeken en lekkere steak op met natuurlijk een wijntje van Stellenbosch zelf. Zaterdagochtend doen we rustig aan, pakken alles weer in de backpacks en nemen nog een bakje koffie, zonder competitie van🐒 dit keer, in de shopping mall. Rondom 10.00 checken we uit, tanken en leveren de auto weer in bij Savanna, de verhuurder van de auto. Deze carro heeft ons goed begeleid deze vakantie🤗. We rekenen nog een nieuwe band af. Ook het krat met de keukenspullen is beschadigd. Maar eens kijken of we nog een naheffing krijgen daarvoor. We worden weer netjes afgezet op het vliegveld en zijn heel snel door de controles heen. We vliegen weer met Ethiopian Airlines terug via Addis Ababa en landen als het goed is zondagochtend vroeg weer op Brussel. Namibië is ons erg goed bevallen. Het was een hele mooie afwisselende trip! Zeker natuur in combinatie met cultuur is erg leuk. Ook het natuurlandschap en de leegte en rust vervelen niet. Het is, na Mongolië, het dunst bevolkte land ter wereld. Het land is vrij modern ontwikkeld in vergelijking met Botswana en Oeganda waar we geweest zijn. Hoewel hier wel een grote(re) scheiding zichtbaar is in arm en rijk. Dat maakt contact met de lokale bevolking wel lastiger. Je kan de reis ook prima zelf organiseren vanuit NL. Afspraken worden tijdig nagekomen. Zal de Duitse ‘punktlichheid’ nog zijn denk ik😊. Iedereen spreekt bovendien Engels en bereidwilligheid tot helpen is er ook zeker. En het liep ook gewoon weer gesmeerd, zonder echte tegenslagen, dat helpt ook in beleving🤗 . Op naar nieuwe avonturen! Tot in Nederland!
LABELS

14 augustus 2022

GERELATEERDE BERICHTEN
Krakau

30 juli 2023

Elzas en Vogezen

3 mei 2023

Trinidad en Tobago

11 februari 2023

GEEF EEN REACTIE

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.