Namibië, 3 weken kampeerreis
We gaan weer eens op reis buiten de westerse wereld. Eerst wat Azië het plan, maar door coronaperikelen daar nog steeds geen vrij reizen. Zodoende Namibië gekozen een maand voor vertrek. Daar helemaal geen reisinperkingen meer. Hoera. Best even puzzelen nog om de reis samen te stellen en een auto te reserveren (dit doe je normaliter 6 maanden van tevoren ;-X), maar met een beetje doorzettingsvermogen komen we er wel. Een prima reis gemaakt naar Windhoek vanuit Brussel met Ethiopian airlines met een tussenvlucht op Addis Abeba. Best redelijk geslapen en op het vliegveld op zoek naar de specialiteit van Ethiopie: koffie☕️ (voor Willem dan)! Door de vertraging sloot de 2e vlucht dan wel weer mooi aan en die ging op tijd weg naar Windhoek. Op het vliegveld gepind 🤑 en simkaart gescoord. Onze autoverhuurder (Savanna) haalde ons op. Morgen gaan wij met de 4×4 op pad😊. Nu maar even opknappen hier in hotel Steiner en dan Windhoek verkennen.
Aan Windhoek mis je echt niets aan als je het overslaat trouwens kwamen we achter😆. Maar helemaal prima voor een paar uurtjes acclimatisatie en juist met weinig afleiding kun je het every-day-life in je opnemen. De Christuskerk vonden wij het knapste gebouw. Bij zonsondergang naar de rooftopbar (Hilton) voor een borrel. Daar ook het eerste T.I.A. momentje. We hadden drinken en een borrelhap besteld, drinken kwam wel, maar eten niet. Dus drinken op en maar eens gevraagd naar het eten…ja dat kwam zo, dus wij nog een drankje besteld. En ja hoor, daar kwam de borrelhap, maar geen drinken meer natuurlijk, dat kwam precies toen we de hapjes ophadden🤭. Dus toen nog in het donker en kou snel de borrel achterovergeslagen. Daarna wel heel lekker gegeten bij Berrylicious waar hip-and-happening jeugdig Windhoek was om zich op te maken voor een avond uit.
Dag erop de auto opgehaald + les in rijden + kamperen. We hebben al wat ervaring, maar toch erg lang geleden. Bovendien rijden ze hier links. Ja de ruitenwissers maken weer overuren terwijl hier geen druppel valt😆. Ik moest nog een hele keukeninventaris afvinken en controleren (ja de wijnopener zat erbij✅️), maar als echte Hollander mistte ik natuurlijk een kaasschaaf. Zei ik als geintje, maar we kregen buiten de standaard inventaris een rasp mee. Dat wordt een bijzonder broodje kaas deze vakantie🧀. Daarna boodschappen doen. Ze hebben aardig wat malls hier en Checkers en Superspar zijn ‘de’ supermarkten hier. Altijd leuk die supermarkten in het buitenland, hier overigens erg veel keuze en ook veel verse spullen. Na wat tetris te hebben gedaan in de auto konden we dan nu echt op pad na het middaguur. We hadden nog 3 uur voor de boeg voor onze bestemming op Kalahari Farmhouse. Onderweg nog een stop gemaakt bij Anib guesthouse voor een drankje en biltong (droge stukjes vlees en ‘de’ snack van Namibie). Anib is ook van Gondwana, een keten die hier meerdere lodges en campsites heeft in heel Namibie. Onderweg met rijden trouwens al struisvogels, springbokken en gemsbokken/oryxen gezien. Wel in de verte, hoewel ‘s avonds de oryx van wat dichterbij…op ons bord🤭. Zonsondergang ook weer zo mooi. Het slapen ging ook prima de eerste keer. Wel plassen natuurlijk en dan de kunst om niet naar beneden te stuiteren, maar het trapje te vinden😁.
We zijn naar Anib gereden de dag erop om te kijken of de electrische fatbikes beschikbaar waren en dat lukte! Dus de eerste safari op de fiets, ja ook Willem. Het was nog best een gevaarlijke onderneming, die fietsen gingen vrij rap. Flink stuiteren ook😆. Behalve de social weavers en wat andere vogels en haas niet meer wild gezien. Ook een kleine gamedrive met de auto gemaakt bij Hardap en wat wegvliegende Kori basterds gezien. Einde middag komen we aan bij Quiver Tree Forest camp. We merken wel dat als we zeggen dat we uit Nederland komen ze in het Zuid-afrikaans tegen ons gaan spreken. Wordt het niet beter op, dan gaat het Engels beter. Wel een erg leuke, grappige taal trouwens. We zoeken een mooi plekje tussen de kokerbomen, waar het hier om bekend staat. In de avond voor het eerst gekookt in het donker. Wel even knooien, maar alle tijd en het pastaatje smaakt dan extra lekker. We hadden in de nacht wat spetters/buitjes en het koelde echt flink af. Dus ‘s ochtends alle lagen kleding aan. Eerst een rondje gelopen in het kokerbomenwoud, met bomen van 300 jaar oud. De hottentotten maakten er kokers van voor hun speren. Ook leuk de dassies te zien die zich opwarmen op de stenen. Daarna de ‘giants playground’ bezocht. Alsof reuzen stenen hebben lopen stapelen. Bijzonder natuurfenomeen. Ondertussen warmde het snel op en konden de lagen kleding uit. Nog wat boodschappen gedaan in Keetmanshoop en op naar Fish River Canyon.
Onderweg naar fish river canyon nog gestopt bij de Naute dam. Daar een praatje met de parkeerwacht daar. Meestal draait het er op uit dat hij een fooi wil, maar ze vinden het ook leuk om wat te kletsen. Geen lange rit vandaag en al snel weer over de grond van Gondwana. Wel leuk dat we hier best wat wild zien: veel struisvogels, gemsbokken en een springbok. Ook het landschap is erg mooi hier met soort tafelbergen op de achtergrond. Ook steeds minder auto’s hier en offroad rijden (lees zand), hoewel dat hier betekent dat je daadwerkelijk willekeurig van de weg afrijdt, dat doen we maar niet. We hebben al heel veel soorten droog landschap gezien, maar het verveelt niet. Het canyon roadhouse is ook een bezienswaardigheid met allerlei verroeste auto’s. Daar een drankje gedaan en bijtijds bij Hobas aangekomen om wat te relaxen bij het zwembad. In de avond mexicaans gekookt. Willem maakt er haute cuisine van, ik doe de mise-en-place😊. Mooie avond gehad en de sterrenhemel is echt heel mooi! Zoveel sterren, zo helder. De melkweg ook weer mooi te zien. Maar geen maan🤔. Traditiegetrouw gaan we ‘s nachts synchroonplassen. We moeten toch een keertje en waarom dan niet samen🥰. Wel flink koud ‘s nachts (onder 10 graden🥶) dus vooral zaak snel weer in de slaapzak te komen. Niets romantisch aan dus😄. We raken al gewend aan het kamperen. Zorgen dat je uit de wind staat en bij schaduw. Veelal is er water en stroom op de campsites. Dat is luxe van wat we nog weten van Botswana. En zaken weten we steeds handiger te organiseren. En oppassen voor de bavianen hier, dus alles zoveel mogelijk weer in de auto als je er niet bent of slaapt. In de ochtend gingen we na wat koffie, thee en fruit op pad naar het uitzicht bij Fish River Canyon, waarvan ze ook zeggen de enagrootste kloof (na Grand Canyon). In ieder geval erg indrukwekkend zeg! Toen op weg naar Ai-Ais, wat het einde is van de kloof, met onderweg nog een lunch bij Gondwana village en een wandeling daar van een uurtje om de lunch er weer af te trainen💪. Het is anders toch vrij passief zo’n rondreis in de auto, dus waar we kunnen komen we in actie. We zien overigens onderweg op de auto-route ook berg-🦓 😍 en verschillende soorten herten/bokken zoals kudu, springbok en klipspringer. We zijn verwend vandaag. Ook erg mooi landschap weer gezien en vooral de desolaatheid en stilte zijn indrukwekkend.
Vanaf Hobas is het maar een uurtje rijden naar onze volgende NWR-campsite. Overigens is NWR een soort natuurmonumenten /staatsbosbeheer van Namibie. We slapen nog op meerdere NWR-campsites deze vakantie. Prima te regelen ook vanuit NL via mail en je slaapt op prachtige spots midden in de natuur en nationale parken. Ondanks dat het een uur rijden is, maken we de dag dus vol met sightseeing rond de fish river canyon en komen we einde middag aan bij Ai-Ais. Daar zijn we nog op tijd om in de hotsprings te gaan die hier zijn. We zijn de enige en poedelen lekker een klein uurtje voor sluitingstijd. Het stof is nu wel uit de poriën denken we😆 en de mineralen zijn heilzaam dus we kunnen er weer tegenaan👍. Nog even een kort wandelingetje in het einde van de kloof in de namiddag. Weer veel dassies, grappige beestjes. Hier is de kloof niet meer zo steil en diep. Er is ook niet veel water in de kloof. Hier eindigt ook de vijfdaagse wandeling die je kunt maken in de kloof vanaf Hobas. Met de auto toch sneller bovenlangs 🤗. Na het ochtendritueel op pad. Meestal rondom 9 uur. Nog even de bron bekeken, maar niet heel bijzonder. We zien ook goed dat de camping weggespoeld is, veel is nog niet hersteld😔. Vandaag een wat langere reisdag van ca 5 uur naar Lüderitz. We rijden wel een mooie route langs de Oranjerivier helemaal op de grens met Zuid Afrika. Mooi met wat groen en bergen. We zien weer een struisvogel die besluit een stukje naast ons op te rennen.
Lüderitz ligt behoorlijk afgelegen en je vraagt je af wat de Duitsers hier in zagen, specifiek meneer Lüderitz zelf🤔…het plaatsje ligt werkelijk geïsoleerd tussen de woestijn en oceaan. Je wilt je niet voorstellen hoe het er toen was. Wij hebben 5 uur gereden vanaf Ai-Ais. Lüderitz ligt 1,5 uur rijden vanaf de doorgaande weg (Aus) en 3 uur vanaf de eerste grote plaats. Maar toen deed je er veel langer over natuurlijk. De reis er naar toe is indrukwekkend en desolaat. Onderweg in Aus een drankje gedaan op ‘Alte bahnhof’ en daarna de wilde paarden gezien onderweg, die wellicht door de Duitsers zijn achtergebleven na WO 1. Zoals zoveel Afrikaanse landen is ook Namibië gekolonialiseerd. In dit geval door Duitsland. Meneer Lüderitz was hier in 1883 en vanaf 1884 tot 1919 is Namibie door Duitsland gekolonialiseerd, behalve Walvisbaai, dat bleef van de Britten. Na 1919 (verdrag van Versailles) is het bij Zuid- Afrika gevoegd (na WO 1). Pas in 1990 is Namibië (na onafhankelijkheidsoorlogen) onafhankelijk geworden en heeft het de naam gekregen. Walvisbaai pas in 1994 bij Namibië gevoegd, tegelijk met de instorting van het apartheidsregime. In het plaatsje Lüderitz zelf zie je nog wat Duitse gebouwen in combinatie met art-deco gebouwen. Wat opvalt is dat het overal vrij schoon is in de straten in heel Namibië. Het museumpje bezocht met beelden hoe het er vroeger was en de felsenkirche en goerkehaus. Ook mooi uitzicht hier over het plaatsje en de baai. We drinken wat aan de baai met een mooie zonsondergang en eten een prima maal bij Barrels. Goede 🍕! We sliepen overigens weer eens in een hotel. Ook wel even lekker. Zo slapen we om de 3 a 4 nachten onder een dak. In de ochtend eerst de tank volgegooid, we hebben 140 liter tank🙂 (dubbele tank), dus we kunnen weer even🚙. Als je de auto parkeert, komt er meteen iemand die op je auto gaat passen, dus die moet je dan maar tippen. Overigens zie je hem dan niet meer, in ieder geval niet in het zicht van je auto😆. Bij de Spar weer wat verse spullen gehaald voor de komende dagen. In 1908 zijn hier diamanten gevonden bij de aanleg van het spoor en was er een ware diamant-rush. De Duitsers hebben een ‘sperrgebiet’ afgezet om de ‘rush’ in te dammen. Kolmanskop is hier het hoofdkwartier van geworden. Nadat dit hoofdkwartier is verplaatst naar Oranjemund, is het plaatsje verlaten en heeft de natuur zijn werk gedaan. Het dorpje is nu deels overgenomen door de zandduinen. Het ligt op ongeveer 10 km buiten Lüderitz en we waren precies op tijd voor de rondleiding. Erg de moeite waard om de plek te bezoeken, waar in weelde werd geleefd. Casino’s, theater en alles werd ingevoerd per schip (champagne, kaviaar). Er woonden 300 volwassenen, 70 kinderen en 800 arbeiders (Namibiërs). In de jaren ’50 is het helemaal verlaten, en nu kun je alle gebouwen in (ziekenhuis, dokter, slagerijs, shops, huizen etc.). Ik heb nog even een zandbad genomen😆, lekkere scrub. Oh en grappig detail, ze hadden hier het eerste röntgenapparaat van Afrika, niet zozeer om mensen beter te maken, maar om ze te controleren op ingeslikte diamanten😛. Na een appeltaartje nu op weg naar Sesriem om de zandduinen te bedwingen.
Een mooie lange rit van Lüderitz naar Sesriem. We komen nauwelijks tegenliggers tegen. Wel veel gemsbokken en struisvogels en wat springbokken. Onderweg nog een camper met pech, op een deel waar geen mobiel bereik is. We krijgen een briefje in handen gedrukt om, zodra we bereik hebben, te bellen met hun verhuurder. Dat is na ongeveer 20 minuten rijden verder. We geven de locatie door, maar zijn benieuwd of ze iemand sturen. We worden nog een paar keer teruggebeld over het pechgeval en de verhuurders hopen de pechpiepers te pakken te krijgen. Terwijl wij steeds aangeven daar nergens mobiel bereik is en ze iemand moeten sturen. We hebben ons best gedaan in ieder geval en zijn ruim voor zonsondergang op de camping. We installeren ons weer en hebben een mooie zonsondergang. We gaan vroeg slapen, omdat we vroeg op gaan voor de zonsopgang, de wekker om 5.20🥱. Dat is even aanpoten ‘s ochtends, in het donker met de tent weer inklappen. We rijden een stukkie en klimmen op duin 45, 45 km vanaf de poort. Mooie zonsopgang en we nemen een bakkie koffie/thee op de parkeerplaats. Even goed wakker worden. Hier ook een stuk drukker met toerisme. We rijden verder naar de deadvlei en halen nog wat lucht uit de bandjes omdat het laatste stuk door mul zand is. De deadvlei is een drooggevallen vallei met wat dode bomen. Ernaast ligt een hele hoge zandduin ‘big daddy’. Willems idee was een shortcut te doen en via deels een zijflank omhoog te lopen. Niet z’n beste idee deze trip😆. Er liep wel een soort spoor, maar wellicht van een dier. Laten we het er op houden dat het vrij zwaar was in het mulle zand. Goede workout en de top bereikt👍🏔. Daar genoten van het uitzicht over de zandduinen van Namib-desert en de vlei. Beneden een welverdiende lunch gemaakt. Een zwartrug-jakhals kwam nog even kijken en ook de gemsbokken zien we volop. De sossusvlei was ook mooi, daar stond nog water in. En de hidden vlei als bonus ook nog gezien. Ook niet de beste keus op slippers 🤭. Op de camping nog even relaxen bij het zwembad en het kampement en corvee verder opgepakt. We eten curry en maken nog een kampvuurtje. Prima daggie en nachtje, we slapen prima😴. De dag erop nog de canyon in. Dat is ook de moeite waard. Nu op naar Namib-Naukluft mountains om te hiken en kamperen🏕.
Wederom een NWR campsite waar we naar toe rijden. Het is maar een kleine twee uur rijden. We melden ons bij de receptie en gaan meteen op voor een wandeling in de bergen en kloof. De olive-trail is een 10 km rondwandeling. Uiteraard beginnen we weer op het warmste punt van de dag🙈, maar dat zijn we gewend🥵. Veel water mee en goed insmeren. Hele mooie wandeling die wel pittig is met een grote klim en dan door een kloof weer terug. Veel mooie vegetatie en de dassies laten zich ook weer zien. We moeten ook nog even hangend aan een ketting een stukje kloof overbruggen. Uiteraard zien we geen wild, het is ook midden op de dag. Tot we uiteraard na 3,5 uur wandelen, bij de parkeerplaats kudu’s tegenkomen. Er zijn maar 3 van de 20 plekken bezet op de camping en mogen zelf een plekje zoeken. Dus niet te ver van het sanitair😁, maar toch met vrij zicht, schaduw en bbq en kraantje in de buurt✅️ . Er is hier heel lekker bronwater uit de kraan, dus vullen alles bij. Willem maakt op het vuur/houtskool een lekkere steak klaar met groente. We waren al gewaarschuwd voor de bavianen, maar toch liet ik me verrassen in de ochtend. Ze kunnen de zijkleppen achter heel makkelijk open krijgen blijkbaar🙊 en ze zitten met z’n drie in een gecoördineerde actie vliegensvlug binnen. Dat is toch even schrikken😬😳, maar ik weet nu ook mijn primaire reactie = vol in de tegenaanval🤺. Met een hoop kabaal en dreiging/sluiting van de zijkleppen, krijgen ze het toch benauwd en verdwijnen ze alleen met een zak afval. Die vervolgens wel over heel de camping ligt uiteraard. Dus dat is puin ruimen….weer een les geleerd😏. De oorlog is verklaard, een dag later ligt er een dikke bavianendrol op de motorkap. Ik verlies😆. Vandaag de grote tocht van 23 km, de waterkloof-trail, met volop water (ca 5 liter) en lunch (zelfgemaakte wrappies) op pad. Mooie route weer en ook volop groen zo in de kloof. Het is een pittige tocht, zeker zo in 39 graden volop in de zon. Mooi uitzicht ook bovenlangs en we staren aan alle kanten in de weidsheid en bergen. De stilte is ook indrukwekkend steeds. We komen gelukkig ook langs bronnen/water aan het eind en koelen hier heerlijk af. We zien ook weer een kudde kudu’s. Ook voldoende 🦓-poep, maar de beesten zelf niet gespot. Heel mooi dit deel van Namibië te voet te ontdekken. Daarna smaakt het🍺 goed. We maken zelf pasta en het haardvuur gaat weer aan. We staan vroeg op en rijden bijtijds weg. En ja hoor, we zien twee keer een kudde bergzebra’s. Erg mooi! Dan door naar de koffie en appeltaart bij Solitaire. Het gelijknamige boek heb ik gelezen, gebaseerd op een waargebeurd verhaal. Zeker een must-read als je naar Namibië gaat. Het gaat over een Nederlander (Ton van der Lee) die hier besluit te wonen en wat bedrijvigheid opzet. Ik zal geen plot verklappen, alleen dat je er nu nog steeds heerlijke appeltaart🥧 kan eten! Nu weer op naar de kust.
We rijden een prima route van Solitaire naar Walvisbaai. Er rijden zowaar best wat auto’s op de route, veelal toeristen. Willem haalt iedereen in, Max Verstappen is er niets bij😆. We zien ook wrattenzwijnen. Ze rennen hard weg met de staart omhoog als we stoppen. Wellicht niet zoals geadviseerd wordt, maar we nemen een lifter mee. Hij (Nico) staat echt compleet afgelegen in de hitte op twee uur rijden van de bewoonde wereld, en blijkt er al vier uur te staan. Hij werkt daar aan de telefoonmast en na een maand bivak kan hij weer naar huis. Hij komt oorspronkelijk uit de grensstreek met Angola. Hij is behoorlijk dorstig en drinkt 2 liter water weg. We geven hem ook zoute drop, maar of hij dat nou zo lekker vindt🤔😆…misschien dat hij daarom zoveel drinkt🙊. We zetten hem in Walvisbaai af en hebben een leuk gesprek gehad. Walvisbaai zelf ook verkend. We zijn de droge hitte gewend, maar hier aan de kust fris🥶. Komt door de koude zee en wind. Dat is weer even omkleden op de parkeerplaats. Dat Namibië zo droog is, heeft vooral te maken met de koude golfstroom voor de kust vanuit Antarctica. Daardoor weinig verdamping = weinig wolken = weinig neerslag. Er hangt dan wel weer veel mist. Er leven hier pinguïns, maar ook volop🦩. Die zijn niet te missen. We zien ook een zeeleeuw en dolfijnen in de baai😁. Verder valt er niet veel te missen aan Walvisbaai. Tussen de zandduinen en kust door rijden we naar Swakopmund. We checken in in ons ruime appartement. We voelen ons gewoon wat ongemakkelijk met zoveel ruimte en comfort ineens😊. We mesten de auto gelijk uit, dat is net een stoffige vuilnisbelt geworden en doen de was. Even een reset voor het tweede deel van de vakantie. Swakopmund vinden we de gezelligste plaats tot nu toe. Er zijn ook veel activiteiten te doen. Wij gaan voor de ‘living desert tour’. Wij hebben weinig leven gezien in het zand, afgezien van wat torren en dode struiken, dus zijn wel benieuwd. De tour is een dikke aanrader. Ruth en twee spoorzoekers vinden in de naastgelegen zandduinen de ‘small 5’. Op ogenschijnlijk wat oneffen zand zien zij een spoor. Eerst graaft ze een gat en vindt in een hol de web-footed gekko, een transparant, doorzichtig schattig beestje. Verderop een hoornratelslang (ze maakt met mijn telefoon een close up van z’n hoofd) en we vinden de Namaqua kameleon ook zo bijzonder. Hij is helemaal gecamoufleerd in de struiken. Ook de Fitzsimons burrowing skink is gevonden, familie van de hagedis. Als bonus nog een shovel-snouted hagedis. Ook zien we de homo safaricus in optima forma met de grote toeters😆. Ook een foto waard. Hoort niet bij de small 5 overigens😉. We leren ook veel over de geologie van Namibië. Circa 85% woestijn in dit land. Grofweg vanaf de zee; eerst de Namib woestijn. Dit is de oudste woestijn ter wereld van ca 2000 km lang en 150/200 km breed. Dan een plateau van ongeveer 1000 meter hoog en daarna weer Kalahari woestijn. Hoe roder en versteender het zand/duinen, hoe ouder, omdat er metaal in zit dat in de loop der tijd corrodeert. Zo is Sesriem weer ouder dan het zand bij Swakopmund. In de middag gaan we na een ‘bescheiden’ boterham (NOT😳) naar het museum, waar we ook meer bijleren over de diverse stammen en cultuur, maar ook over de natuur en historie van Swakopmund. Weer veel Duitse invloeden hier. Overigens hebben we ook wat geshopt en lekker uit eten geweest, het hoeft niet altijd educatief😆. We gaan nu weer terug het binnenland in. Eerst nog even boodschappen inslaan en een stuk langs de kust om de zeeleeuwen te bekijken. Dan verder noordwaarts op naar Spitzkoppe!
In Swakopmund rustig de dag gestart. Inpakken weer, bakje koffie en boodschappen bij de Spar en nog een reptielenopvang bezoeken. Daarna noordwaarts. De skeletoncoast, zoals de kuststreek hier heet, staat bekend om de scheepswrakken die hier gestrand zijn. Nog steeds veel mist en kou. Daarna door naar cape cross voor de zeeleeuwen. Ze liggen op de parkeerplaats al te wachten. Wel flink stinken zeg😋, maar ook erg schattig. In het water zien we volop walvissen. Er duikt ineens ook een grote vin op. We zien orka’s bovenkomen en zien de witte belijning duidelijk. Erg bijzonder! Wel jammer dat er waarschijnlijk wat zeeleeuwen sneuvelen😌. Geen foto’s helaas, hoewel Willem wellicht iets heeft weten vast te leggen met z’n camera nog. Vlakbij de afslag naar Spitzkoppe staat iemand met pech. Hij heeft alle diesel gelekt door een kapotte toevoer en staat leeg. Het euvel heeft hij kunnen maken, maar de tank is leeg. Verderop heeft hij via een stalletje iemand die diesel heeft, maar hier kan hij uiteraard alleen contant betalen, wat hij niet bij zich heeft. Hij acteert werkelijk briljant, maar uiteindelijk zijn we ongeveer € 13 euro opgelicht door de beste mannen, omdat we ze het geld geven. De diesel staat ook daadwerkelijk in het stalletje overigens en er zijn plausibele antwoorden op de vragen die we stellen. Willem vertrouwde het vanaf het begin al niet helemaal, maar bij de receptie vragen we het na en blijkt hij inderdaad bekend te staan als een dief. Het ergste is niet het geld uiteraard, maar je vertrouwen in de mens. De volgende met echte pech zou zomaar eens echt pech kunnen hebben zogezegd😔. Overigens is Namibië erg arm, of zogezegd, er is heel veel ongelijkheid en nagenoeg geen middenklasse. Het apartheidsregime heeft hiertoe wellicht ook een steentje bijgedragen. Zelfs de werkenden zijn veelal arm en de werkeloosheid is hoog. De meeste praatjes die we aangeknoopt worden, eindigen erin dat ze geld van ons willen. Erg ongemakkelijk soms. In Botswana ervoeren we dit toch anders. We hebben een hele mooie stek op de camping met uitzicht op de bergen. We gaan voor een biertje met zonsondergang, eten een curry en zitten rondom het haardvuur. Willem spot nog een enorme spin🕷😬. Als het weer dag is gaan we het park in bij Spitzkoppe en beklimmen wat rotsen. De grote Spitzkoppe wordt ook wel de Matterhorn genoemd. Willem spot ook nog twee kameleons. Heel knap! We krijgen ook uitleg in het park bij de rotstekeningen van de San en over de cultuur. Ze leggen ook uit over de ‘klik’taal die ze spreken. Zo bijzonder als je dat hoort. Het zijn ook nog eens 4 verschillende klikklanken. In de middag trekken we door naar Twyfelfontein om daar te overnachten.