Rondreis Slovenië – Sloveens Istrië, Ljubljana en het platteland
De afgelopen dagen hebben we doorgebracht in Sloveens Istrië. Slovenië heeft namelijk een kleine kuststrook van 47 km aan de Adriatische zee. Wij verbleven in een niks aan de hand hotel in het toeristische kustplaatsje Portorož. De ligging van het hotel was ideaal op ongeveer 50 meter van de boulevard en de zee.
Na een korte rit en een bezoek aan het Predjama kasteel kwamen we zaterdag eind van de middag hier aan. Wat opviel was de drukte in de straten. Veelal hippe types op elektrische stepjes die aan het flaneren waren op de boulevard. Het was te merken dat hip Slovenië weekend had en massaal naar de kust was getrokken. Uiteraard was het voor ons niet lastig daarin op te gaan 😜. De eerste avond hebben we de boel verkend en een hapje gedaan in één van de strandtenten langs de boulevard.
Van de zondag hebben we een onvervalste strand- en zwembad dag gemaakt. Lui langs de kant van het zwembad met een tijdschrift en op tijd draaien voor de juiste bruine tint. Met het zeewindje was dit prima te doen. Die avond hebben we na het eten nog even de kermis aangedaan voor Sara en Liam.
Maandag zijn we na het ontbijt eerst nog even het zwembad ingedoken om vervolgens aan het begin van de middag naar Piran te lopen. Dit Italiaans aandoende stadje -wat op 45 minuten wandelen ligt- wordt ook wel de ‘Parel aan de Adriatische kust’ genoemd. Het stadje gelegen op een uitloper in zee bestaat uit een wirwar van kleine straatjes en steegjes. Vanuit de kerktoren hadden we mooi uitzicht over de huizen en het grote plein. Aan het eind van de middag begon het weer om te slaan en dreigde het te gaan onweren. We hebben daar nog droog kunnen eten in één van de kleine straatjes maar daarna ging het los. Door de regen zijn we terug gelopen naar ons hotel. Ondanks de regen en wind werd het niet echt koud gelukkig.
In de ochtend daarna was het nog best bewolkt. Geen stralende zon die inmiddels gewend zijn geraakt. Besloten om vandaag de Grotten van Škocjan te bezoeken. Dit grottenstelsel dat zich de op één na grootste druipsteengrot ter wereld mag noemen. Eenmaal binnen zijn er watervallen te zien en loopt er een complete rivier doorheen. Vooral de enorme hoogte op sommige plaatsen in de grot maakte indruk. Het looppad in de grot beslaat een afstand van 2,5 km van de in totaal 7 km lengte. Een deel daarvan moet nog onderzocht worden en kan niet bezocht worden helaas.
Na de grot hebben we op de terugweg een stop gemaakt bij ‘Vinska fontana Marezige’. In deze regio wordt niet onverdienstelijk wijn verbouwd. Deze wijnen kunnen geproefd worden met een mooi uitzicht over de kust. In het bijbehorend winkeltje koop je een glas en krijg je een aantal tokens. Hiermee kun je zelf je wijn tappen en uiteraard proeven. Leuk bedacht en prima wijnen. Helaas lag de wijntap nogal hoog op een berg dus heel veel drinken was geen goed idee. We hebben maar wat flesjes meegenomen voor een later moment.
Gisterenavond nog een rondje gedaan langs de zee en na wederom een rondje over de kermis ons mandje ingedoken om de dag erna naar de hoofdstad Ljubljana te vertrekken
Woensdagmorgen rond een uurtje of 10 vertrokken richting de hoofdstad van Slovenië: Ljubljana. De rit hebben we onderbroken voor een stop bij Postojna. De grotten van Postojna (Postojna Cave) zijn één van de populairste attracties van Slovenië. Dit was te merken aan de drukte en vooral de prijs om de grotten te kunnen bezoeken. Voordat we naar binnen werden gebracht met een elektrisch treintje mochten we het luttele bedrag van 125 euro neerleggen. De verwachting waren dus hoog.
In totaal ligt er voor 3,7 kilometer aan spoor in de grot. Bij de ingang van de grot stapte we in een klein open rood treintje en werden we twee kilometer diep in de grotten gebracht. De rit met het treintje alleen al is vrij spectaculair doordat we vlak langs grote en kleine stalagmieten en stalactieten reden. Na de rit van twee kilometer kwamen we aan bij het eindstation van de trein welke zich in een grote ondergrondse kamer bevindt. Vanaf hier konden we de grotten te voet verder ontdekken onder begeleiding van een digitale gids. Na ruim een 1,5 uur kwamen we weer uit de grot en waren blij met de warme Sloveense zon aangezien het in de grot maar zo’n graad of 10 is.
Na deze indrukwekkende stop zijn we doorgereden naar Ljubljana. Ons hotel zat midden in het centrum vlakbij het Centrale Plein. Achteraf bleek het hotel op de 9e verdieping een fijn zwembad te hebben. Na inchecken zijn we direct de stad ingelopen. Wat opviel was de levendigheid in de stad. Veel terrasjes waar net zoveel mensen zaten te borrelen en te eten. Ik vond het langs de rivier iets weg hebben van Utrecht. De avond hebben we afgesloten met een korte duik in het zwembad en een goede pizza langs de rivier. Bij het laatste hadden we mazzel dat we onder een parasol waren gaan zitten omdat net toen de pizza werd neergezet een wolkbreuk naar beneden kwam.
De volgende morgen was het tijd Ljubljana echt te verkennen. We zijn na een goed ontbijt direct naar het kasteel van Ljubljana gegaan. Deze ligt op een heuvel midden in de stad en is overal zichtbaar. Met een geinige kabeltram werden we boven gebracht. Daar met een audioguide het kasteel uitgekamd. Sara en Liam vonden vooral de speurtocht naar de nummers leuk. Daarna zijn we door het centrum gaan struinen. Dit is de manier om de stad echt te beleven. Zoals gezegd het was erg levendig. Veel studenten die op stepjes en fietsen door het autovrije centrum scheuren. Na een kort bezoek aan de Union brouwerij zijn we via het Tivoli park teruggelopen naar ons hotel. Ljubljana is een klein stadje met niet eens zoveel highlights maar wel fijn om in te zijn.
De dagen daarop hebben we doorgebracht op een glamping op ongeveer een uur rijden van Ljubljana. Een kleinschalig resort gerund door een enthousiast Sloveens stel (Petra en Rudi) midden in de hopvelden van Noord-Oost Slovenië. Bij aankomst werden we enthousiast welkom geheten door Petra die onder het genot van een lokaal biertje uitlegde hoe alles werkte op de Glamping. We sliepen in een houten hophuisje. Bekijk de foto’s om er beeld van te krijgen. In het huisje stond een royaal bed en Sara en Liam sliepen er naast op een eigen matras.
We zagen wat op tegen de eerste nacht omdat het bij aankomst ruim boven de 30 graden was en het huisje midden in de zon stond. Achteraf viel het wel mee maar koud hebben we het absoluut niet gehad. Wel merkten we hier de ‘camping life’ met een gemeenschappelijke keuken, washokken en eettafels. Voor Sara en Liam was er van alles te doen. Zo stond er een tafeltennistafel, voetbaltafel en nog veel meer. Liam ging al snel op pad met een Belgisch jongetje van ongeveer zijn leeftijd.
De volgende dag fietsen gehuurd om naar Žalec te gaan. De voornaamste reden; ‘s-werelds eerste bierfontein. Helaas was het water niet vervangen door bier en kon je erin duiken maar waren er 6 zuilen met daarin een tap waaruit de bieren worden geschonken. Wanneer je een speciaal glas kocht kon je ze allemaal proeven. Uiteraard ook direct wat gegeten daar. Overigens werden we op weg naar de fontein overvallen door een wolkbreuk. Gelukkig konden we op tijd schuilen. Wel was het goed om te zien dat de hop goed gedijt met veel water. Dat maakte het toch nog een beetje goed zullen we maar zeggen. Langs de rivier terug gefietst en daarna nog wat gezwommen in het zwembadje.
Inmiddels was het ook redelijk druk geworden op de glamping. Veel Sloveens gezinnen die een weekend in eigen land erop uit gingen. Verder was er een tenniskamp met een hoop kinderen rond de 12/13 jaar.
We wilde de dag er na erop uitgaan maar begon het al vroeg te onweren en te regenen. We hebben daarom dan maar veelal op de glamping doorgebracht. Beetje lezen, Max kijken (Formule 1) en verwonderd mee kijken naar de basketbal wedstrijd Slovenië tegen Spanje tijdens de Olympische Spelen. In Slovenië is basketbal de belangrijkste sport. Het was een spannende wedstrijd en iedereen zat enthousiast mee te leven. Na het eten hebben we met het Belgische gezin nog wat lokale biertjes uitgeprobeerd. Iets later dan gepland ben ik dan ook mijn mandje ingedoken.
Omdat het de laatste dag weer regenachtig zou worden hebben we besloten om een dag eerder op huis aan te vertrekken. Ik zit dan ook het laatste verhaal te tikken terwijl Mirel achter het stuur zit ter hoogte van Regensburg in Duitsland. Nog 7 uur rijden. Het was een mooie trip, veel gezien en veel gedaan. Mooi weer gehad en lekker gegeten. Uit eten is overigens een stuk betaalbaarder dan in ons land. We vonden de attracties zoals grotten ed. wel redelijk duur. Het zit erop!
Where to next!