Lanzarote
Op zaterdag 4 mei zijn we samen met Ruud, Diana en de kinderen voor acht dagen vertrokken naar Lanzarote, het meest noordelijke bewoonde eiland van de Canarische Eilanden circa 115 kilometer voor de kust van Marokko. Op het vulkanische eiland gingen we op zoek naar aangename temperaturen, leuke bezienswaardigheden en de lekkere Spaanse keuken. Ik kan nu al verklappen dat aan alle 3 de voorwaarden is voldaan 😉
In de vroege morgen vertrokken we vanaf een koud en miezerig Rotterdam Airport. Na wat korte plichtplegingen bij de controles en een vlucht van ongeveer 4 uur kwamen we aan op Arrecife, de hoofdstad van Lanzarote. Vanaf het vliegveld naar Puerto del Carmen was een korte rit van ongeveer 20 minuten. We verbleven in een ruim appartement in Floresta Hotel. Een ruim opgezet complex met drie zwembaden en genoeg vertier voor de kinderen. Schuin voor het hotel op ongeveer 100 meter ligt een breed zandstrand (Playa Grande). Omdat het vliegveld betrekkelijk dichtbij ligt zijn er regelmatige landende vliegtuigen te zien vanaf het stand. Puerto del Carmen zelf is een langgerekte strip langs het strand met veel restaurants, barretjes en kleine winkeltjes. Veelal georienteerd op de Britse toerist.
Tijdens ons verblijf hebben we een groot aantal restaurants in de omgeving uitgeprobeerd en deze waren meestal wel de moeite waard. Authentieke Spaans/Canarische gerechten worden veelal afgewisseld met typische (Engels) toeristen menu’s. Maar als je even verder zoekt is er altijd iets te vinden.
Op maandag zijn we voor de kinderen (en ook wel voor ons zelf) richting Rancho Texas dierentuin gegaan. De dierentuin is niet heel groot maar wel erg mooi verzorgd met veel bloeiende planten en bomen. De dieren leken voldoende ruimte te hebben en er waren leuke shows met zeeleeuwen, dolfijnen, roofvogels en cowboys met lasso’s. Na afloop zijn we richting het waterpark gegaan wat onderdeel is van de dierentuin.
Om het eiland verder te verkennen hebben we op woensdag een grote Opel Vivaro gehuurd. Een ruime bus voor acht personen. Ik moest Diana plechtig beloven dat we niet de hoogte in zouden gaan vanwege haar hoogtevrees. Nu is dat op Lanzarote niet echt een probleem omdat het eiland relatief plat is. Tijdens onze dagtocht hebben we voornamelijk het zuidelijke deel van het eiland bezocht:
- Los Hervideros
Dit natuurfenomeen laat zien wat de elementen van de natuur samen kunnen bewerkstelligen. Lavastromen hebben voor een ruige rotsformatie gezorgd die zeer abrupt stopt waar de zee begint. - Lago Verde (groene meer)
Aan de rand van het kleine dorpje El Golfo, aan zee, vind je de (naar beneden gezakte) vulkaan en het groene meer. Dit kratermeer wordt ook wel Charco de los Clicos genoemd en is zo groen door algen. - Nationaal Park Timanfaya
Dit beschermde gebied laat overduidelijk zien dat Lanzarote een vulkanische oorsprong heeft. Het nationaal park is vernoemd naar het eerste dorp dat tijdens de vulkaanuitbarstingen van 1730-1736 weggevaagd is.
Helaas mag je hier niet op eigen houtje doorheen, maar je doet deze vulkaanroute (‘ruta de los volcanos’) met een speciale bus langs vuurbergen en kraters. De tocht is spectaculair met af en toe best wel scherpe haarspeldbochten en uiteindelijk een behoorlijke hoogte. Je hebt steeds een geweldig uitzicht op het ‘maanlandschap’ onderweg. Zoals je zult begrijpen heeft Diana deze tocht niet ondernomen en bleef samen met Ruud en de kinders in restaurant El Diablo. - Restaurant El Diablo
Het restaurant is gebouwd aan de zijkant van een vulkaan en ligt in het midden van het Timanfaya Nationaal Park. El Diablo ging open in 1970 en is het geesteskind van de kunstenaar Cesar Manrique, die besloot dat een vulkaan de beste plek was om een restaurant te starten. Het daadwerkelijke koken wordt gedaan op een gigantische grill die over een vulkaanopening ligt. Slechts een paar meter lager loopt de temperatuur op naar 200 graden; de perfecte plek dus om wat vlees of vis te grillen! Omdat wij (Mirel, ik, Liam en Sara) de vulkaanroute gingen doen besloten Ruud en Diana een gegrild kippetje te bestellen. Helaas bleek de ‘speciale’ vulkaansmaak niet echt aanwezig te zijn. - Wijngebied La Geria
Als afsluiter zijn we naar het wijngebied La Geria gereden. Vanwege het ruige landschap worden er voornamelijk Malvasia druiven verbouwd. Dat gebeurt op een vrij bijzondere manier. Men maakt kuilen die gevuld zijn met ‘picon’. Dit zijn kleine lavasteentjes die de eigenschap hebben goed vocht vast te kunnen houden. De wijnranken bevinden zich in het midden van de kuil, die deels afgeschermd wordt door een halve cirkel van grotere lavastenen. Wij hebben een wijnproeverij gedaan bij bodega Rubicón.
Voor de nodige ontspanning waren er dagen die we voornamelijk volmaakte met een hapje en een drankje op het strand of aan de rand van het zwembad bij ons hotel.
Op vrijdag zijn we met z’n vieren, zonder de familie Burnet, op pad gegaan met een gehuurde Opel Corsa om het noordelijke deel van het eiland te ontdekken. We hebben tijdens deze tour de volgende highlight bezocht:
- Cueva de los Verdes (grotten)
De grotten zijn ontstaan door een samenspel van stromende lava en afkoelend zeewater. Cueva de los Verdes telt ongeveer zeven kilometer aan grotten en gangen. Tegenwoordig zijn de grotten open voor het publiek. Ongeveer één kilometer van de grotten is toegankelijk. Je mag niet op eigen houtje de grotten in. Dat gebeurt altijd onder begeleiding van een gids. Die voert je tijdens een rondleiding van ongeveer vijftig minuten door de grotten. Tijdens deze rondleiding wordt je alles uitgelegd over de grotten. Aan het eind van de rondleiding is er leuk maar geheim ‘ onderdeel’ die je versteld zal laten staan. We hebben de gids moeten beloven dit geheim niet te verklappen. - Mirador del Rio
Het mooiste uitzichtpunt van Lanzarote vind je in het uiterste noorden van het eiland: Mirador del Rio. Dit uitzichtpunt is gelegen op een hoogte van ongeveer 475 tot 485 meter aan de noordkant van de kilometers lange klif Risco de Famara. Het uitzichtpunt zoals het er nu ligt is ontworpen door César Manrique. Vanuit hier heb je een fantastisch uitzicht op het eiland La Graciosa en de achterliggende onbewoonde eilanden. - Teguise
We hebben een bliksembezoek gebracht aan het kleine plaatsje Teguise. Op het centrale plein ligt een kerk, restaurantjes en wat winkeltjes. Elke zondag wordt hier naar verluidt een grote markt opgebouwd. Toen wij het stadje bezochten waren er nauwelijks toeristen te vinden.
De acht dagen die we hebben doorgebracht op dit Canarische eiland zijn ons prima bevallen. De temperatuur schommelde tussen 24 – 28 graden. In de avond koelde het voldoende af waardoor we geen gebruik gemaakt hebben van airco oid. Hotel Floresta is een typisch familie hotel met de meeste avonden vertier in de vorm van goochelaars en dansshows. De zwembaden (zout en zoet water) waren groot genoeg en ‘handdoekje’ leggen is niet toegestaan.
Lanzarote wordt goed bezocht door Britse toeristen wat duidelijk te merken is aan het aantal pubs met grote televisie schermen met daarop voornamelijk de Engelse Premier league. Puerto del Carmen is een typische toeristenplaats met alles erop en aan. Het eiland werd door velen vooraf getypeerd als saai en kaal. Zelf vind ik het zwarte gesteente met daarop de immer witte huisjes wel iets moois hebben. Hoogbouw is nauwelijks te vinden op het eiland. Met name de invloed van kunstenaar César Manrique zorgt er voor dat veel bezienswaardigheden zoals Mirador del Rio en El Diablo smaakvol zijn opgezet.
Ik kan niet anders stellen dat Lanzarote volledig heeft voldaan aan onze verwachtingen.
