Pokhara en Kathmandu
Namasté!, dit is de groet in Nepalees die zoiets betekent als ‘ik groet de god in je’, jaja das een doordenker he?….Ons laatste reisverhaal alweer en dat betekent dus automatisch het einde van de vakantie (snif). Het was erg prettig om na ons avontuur in de Himalaya nog een weekje verkenning van het verdere Nepal te kunnen doen. We willen ook eigenlijk nog helemaal niet terug. De sfeer, de mensen, de organisatie, het eten etc etc., wij kunnen er wel aan wennen hier. Inmiddels is ook Diwali (lichtjesfestival) op volle toeren, het heet hier Tihar overigens. Voor meer info, sprint even naar Wiki zou ik zeggen. Veel dagen hebben een thema; een dag verering van de kraaien, dag verering van de honden (krijgen een tikka (rode stip) en bloemenslinger), dag verering van de koeien en dag verering van broers (mannen dragen bloemenkransen die de zussen geven).
De rit van Chitwan naar Pokhara met de bus ging prima. Weer zo’n zes uurtjes rijden, maar ook lekker geslapen onderweg, dan gaat het een stuk sneller. Onderweg ook nog een stuk met live muziek, dit keer in de vorm van violist met zang. Altijd gezellig, wordt je weer lekker wakker van ;-). Hierna een prima hotelletje in Pokhara gezocht voor een goed prijsje met uitzicht over het meer. Het is een relaxtere stad dan Kathmandu, minder druk en zelfs stoepen om op te lopen, zodat je niet heel de tijd hoeft op te letten of je aangereden wordt door toeterende scooters, auto’s, riksja etc. Pokhara is ook de uitvalsbasis om vanuit daar trektochten de Himalaya te maken, vooral naar Annapurna, maar daar is het een week geleden natuurlijk helemaal misgegaan. Wij gaan geen gekke dingen meer doen! Inmiddels zijn de meeste mensen nu wel van de berg, maar het is een grote reddingsoperatie geweest en er zijn zeker zo’n 40 mensen gestorven. Heftig hoor!
We hebben een pintje gepakt die middag met zonsondergang en uitzicht op het meer. De happy hours zijn tussen 16.00 en 20.00 J. Stadje verder verkent en lekker gegeten. We raken dat Nepalese en Indiase eten maar niet zat.
De dag erop een bootje met kapitein geregeld om ons naar de overkant te varen. Daar kun je een klimmetje omhoog maken naar de freedom-stupa met prachtig uitzicht. Overigens hadden we niet heel veel geluk die dagen met het uitzicht over de Himalaya. Veelal flink bewolkt en of mistig, maar af en toe werd het even helder en konden we de hoge bergen bekijken (6000+ mtr). Wandeling terug over het platteland en met het bootje weer terug. ’s Avonds het festival in volle gang. Overal kaarsjes aan en soort ronde tekeningen op de stoep met slepend spoor naar binnen om de goede geesten binnen te laten. Ook veel dansgroepen en zingende kinderen die voor de winkeltjes staan (soort van St Maarten?). De ondernemer dient dan een paar roepie te geven. Erg leuk te zien hoe ze feestvieren op straat. De dag erop hebben we een wandeltochtje geregeld met mooie uitzichten, maar helaas ging die vlieger niet op. Alle wolken zaten tegen de bergen geplakt, dus geen view. Overigens prima dagtocht gehad met een gids die een kater had van het gefeest. ’s Avonds heerlijk aan het meer momootjes gegeten en cocktails gedronken.
Inmiddels weer in Kathmandu. We hebben besloten te vliegen ipv de bus (7 uur). Dit om nog een volle dag in Kathmandu te kunnen besteden. Bovendien prachtig uitzicht over de Himalaya gehad waar we vlak langs vlogen. De laatste dag goed besteed. Veel is wel gesloten nu overigens vanwege de festiviteiten, maar na inchecken in een hotelletje en bakkie koffie zijn we op pad gegaan naar Swayambhu-stoepa. Uiteraard weer een heuveltje op. Veel apen aldaar en goed uitzicht over de stad. Hierna de taxi naar de Boeddha-stoepa genomen en wandelend naar de Pashupatinath ghats wat wel heel bijzonder was, want hier worden lijkverbrandingen gedaan aan de rivier en het was spitsuur. Alles is in het openbaar en er zijn er velen die aan de oever van de rivier meekijken. Eerst wordt de overledene gewassen en hierna aan de rivier verbrand. Ook veel sadhoes, een soort van heilige mannen in het oranje die veelal cannabis tot zich nemen op weg naar spirituele verlichting. Bij het inhaleren van het goedje roepen ze dan ‘Bam Shankar’ vertaald ‘Ik ben Shiva’. Tja….Ze hebben geen bezittingen en leven van aalmoezen en foto’s die toeristen van ze nemen. Ook wij zijn gezwicht deze keer. ’t Is toch een bijzonder verhaal he?
Nu op voor ons laatste avondmaal hier in Nepal. We hadden het wel wat langer willen uitzingen hier, maar ja… ‘duty calls’. Nepal is echt een aanrader en ook zeker goed te combineren met een wandeltocht in de bergen, waarin je kennismaakt met andere bevolkingsgroepen (voornamelijk Tibetaanse invloeden). De boeddhistische en hindoeïstische cultuur is ook bijzonder en de mensen zijn heel vriendelijk. Bovendien vonden wij alles prima georganiseerd. We zien jullie weer in Nederland!
